Dit jaar worden de gevolgen van de crisis eigenlijk pas voor iedereen nabij voelbaar.

De toename van de werkloosheid begon als vanouds bij jongeren en ging aanvankelijk langzaam. Ook kenden de uitzendbureaus een forse terugloop. Het deed denken aan begin jaren tachtig. Tot zover een normaal patroon, zo gaat het altijd bij een recessie.   

Nieuw is dat nu de vijftigers toenemend ontslagen worden. Zij zitten aan hun maximum qua salaris en zijn voor werkgevers aantrekkelijk  om te ontslaan. De kans dat ze weer aan de slag komen in loondienst is minimaal en ze hebben nog wel 10-15 jaar te werken. Hier tussendoor speelt het fenomeen ‘baby boomer bashing’, omdat de protest generatie het zo goed voor zichzelf heeft geregeld en de generaties na haar met problemen heeft opgezadeld. Ook de veertigers, de generatie met relatief veel zzp-ers, laat de ontslaggolf en de krimp aan opdrachten niet onberoerd.

En dan kopt de NRC op 14 november 2012 in haar economie bijlage ‘Dertigers raken in de verdrukking’. Tweeverdieners met jonge kinderen en een hypotheek die hun leven bouwen op twee vaste banen die steeds meer tijdelijk worden.

De oplossing moet volgens Paul Schnabel (directeur Sociaal Cultureel Planbureau) en Joop Hazenberg (voorzitter denktank Prospect) worden gezocht in een nog verder gaande flexibilisering van de arbeidsmarkt, de mogelijkheid om met een tijdelijk contract een hypotheek af te sluiten en het terugbrengen van vaste lasten.

Alleen de laatste oplossing heb je als individuele burger zelf in de hand. Is het wel fair om het omlaag brengen van vaste lasten vooral aan de dertigers te koppelen, want we leven met zijn allen op te grote voet. De boodschap aan ons allemaal is blijven consumeren want dat haalt de economie uit het slop. We worden wel steeds sneller ingehaald door de realiteit: wie heeft er geen mensen in zijn directe omgeving die ontslagen zijn of waarvan de omzet gehalveerd is? De nieuwe armoede heeft zijn intrede gedaan. Een buffer zal iedereen nodig gaan hebben voor pensioenopbouw, aflossing van een hypotheek of zorg op oudere leeftijd.

Dertigers missen volgens Schnabel binding met een groep waardoor ze ook geen invloed uit kunnen  oefenen. Is dat niet een te makkelijke analyse gezien de ontwikkeling van politieke partijen en vakbonden de afgelopen tien jaar? Het is een oude oplossing voor een nieuw vraagstuk. Het zou zomaar kunnen dat de gunfactor en positief en pragmatisch omgaan met  diversiteit  van de nieuwe coalitie -waar veertigers de toon zetten- kansen biedt om generaties niet uit te spelen. Dan doet de vraag waarmee ik begon er niet meer toe.