Zomer 2010 is deze aandoenlijke acteursfilm mij ontgaan. Nu kijk ik ernaar op een donkere decemberavond. Le gros bonhomme Gérard Depardieu  steelt de show als Germain, 45 jaar, die een rustig leven leidt en zijn kost bij elkaar schraapt met een groentetuin, bouwklussen en wat hem verder voor de voeten komt. Zijn vader heeft hij nooit gekend en hij woont  bij zijn moeder met wie hij zijn leven lang al hij een uitermate slechte relatie heeft. Hij bewoont in de tuin een caravan waar zijn vriendin Annette hem regelmatig op komt zoeken. Op een dag ontmoet hij in het park, waar hij de duiven telt, Margueritte, een 95 jarige belezen en bereisde dame. Actrice Gisèle Casadesus speelt haar rol met glans en verfijning.  Zij resideert in het lokale Maison de Retraite. Ze delen hetzelfde bankje en ook zij telt de duiven dagelijks. Tussen hen groeit een bijzondere vriendschap.

Margueritte leest hem voor uit De Pest van Albert Camus en brengt hem zo met een andere wereld in contact. Zij leert door zijn kennis tomatensoorten kennen, planten en andere levende have, een wereld die haar onbekend was. Regisseur Jean Beck  schetst beider nieuwsgierigheid op een warme en intieme manier.  Zo ontstaat een portret van een man die zijn leven lang gekrenkt is, bij wie alles recht uit zijn hart  komt en die open staat voor de wijsheid en fijngevoeligheid van een dame  die zich heeft teruggetrokken uit de wereld en toch zo werelds is. Ze zijn mooi samen en Depardieu is geweldig zichzelf en een genot om naar te kijken. De extra’s op de dvd laten dat overtuigend zien.